آدم ها فراموش می شوند
در یک صبح مه آلودی که آلوده به اندوه است
و تنها راه می ماند و
پک های عمیق .
پاهای رفتن
در ایستگاه انتظار
خشک می شوند
نکند ارائه ی بلیط نشانه ی شخصیت است هنوز
گزاره های غلط انداز به خوردمان ندهید
مقصد های دیر همیشه دور بوده است .