۱۳۸۸ آبان ۵, سه‌شنبه

پرانتز که در نیمه‌های پاییز باز شد

من-  فاصله‌ها - را

با خط فاصله

دست به سر می‌کنم

تو بیا ، این پرانتز لعنتی را ببند

که روز‌ها بعد رفتنت

درونش هیچ چیز نبوده است جز

( اندوه و انتظار …